Hilde Van Cauteren nieuwe dorpsdichter van Doel
DOEL/ANTWERPEN. Gisteren is Hilde Van Cauteren uit Hamme in literair café Den Hopsack in Antwerpen gekozen als nieuwe dorpsdichter van Doel. Met het gedicht 'Voor D.' won Van Cauteren de poëziewedstrijd die de opvolger van Frank De Vos moest aanduiden. Van Cauteren liet alvast weten een actieve dorpsdichter te willen zijn. "Telkens wanneer er in Doel iets gebeurt, zal ik er zijn met poëzie, die aansluit bij de actualiteit.", klinkt het ambitieus.
Hilde Van Cauteren, 44, is lid van de dichtersgroep Pazzi di Parole en schrijft behalve poëzie ook proza. Met haar gedichten behaalde ze verschillende nominaties en prijzen. Begin april debuteert ze als jeugdauteur met Het Naveltheater, een roman over theater, vrijheid en gelijke rechten. Met het gedicht 'Voor D.' versloeg ze haar medekandidaten Walter Simons, Marie-Thérèse Van Aerdenbrugghe, Ann Van Dessel en Lies Van Gasse in de strijd om de nieuwe dorpsdichter van Doel te worden. Van Cauteren stuurde twee gedichten in. De jury verkoos 'Voor D.' boven 'In D.'. Ze apprecieerde de sterke, harmonische structuur, de directe taal en de rake tekening van het lege, doch levensvatbare dorp.
Van Cauteren neemt het dorpsdichterschap serieus en heeft al een programma klaar. "Komt Doel om één of andere reden in het nieuws, dan zal ik daar poëtisch op aansluiten. Zo wil ik op 23 april, tijdens het dorpsfeest rond de 'frietmobiel', 'etiquette-gedichten' meebrengen, en voor de Scheldewijding breng ik (ge)wijde gedichten mee.", aldus Van Cauteren. Ook op het internet en op andere evenementen wil Van Cauteren de poëtische ambassadeur van Doel zijn. Hilde Van Cauteren blijft twee jaar dorpsdichter van Doel. (mb)
het winnende gedicht 'Voor D.'
Voor hopeloze liefdes en half vergeten dorpen
heeft men dichters nodig. Alleen zij lezen
lege huizen als witte regels, verlaten straten
als onvertelde verhalen en halve muren
als een afgebroken zin, omdat men al te ver was
en de wind uit een verkeerde hoek kwam.
Alleen zij horen in afgesloten winkelpanden
een dorp nog praten in de gaten van de dag
en zien de vegen van de gore gom, die naam
na naam uit het register wreef, tot slechts
een handvol overbleef. Zij brengen die vegen
in hun verzen aan, en elke veeg versterkt
de hopeloze liefde voor het halfvergeten dorp
dat halfvergeten, toch rechtop blijft staan.
(Hilde Van Cauteren)