Met een zacht sprongetje landt de Ierse vogel in Dublin, dus niet in Belfast. Het belangrijkste verschil is dat Noord-Ierland deel uitmaakt van het Verenigd Koninkrijk, terwijl de Republiek Ierland een onafhankelijke staat is. Dat betekent dus ook dat de Noord-Ieren, met dank aan die vermaledijde Brexit, niet meer tot Europa behoren. Je hebt geen visum, maar een ETA-papiertje nodig. Tot zover deze wat saaie, maar praktische intro van deze reisreportage. Wat volgt is een onvergetelijke optelsom van een prachtige stad, vreemde mythes, majestueuze kastelen, een dikke brok historie met de schaduwen van Sansa en Littlefinger in ons spoor. - Tekst: Mario de Wilde

Mag ik vooraleer deze reportage aan te vatten, een ode brengen? Sinds vorige maand ben ik een Albanië-discipel. Ik zal vanaf nu het woord verspreiden. Ik klim midden op de markt van Brussel, Brugge of Antwerpen op een kist en verkondig de verschijnselen over Tirana, het stuwmeer van Komani, de thermale wateren van Benjë en de Unesco-stad Berat. Ja, ik was als reizende Nostradamus lang zoekende, maar ik wist het niet. De schellen zijn nu van mijn ogen gevallen. Voorgoed. Ik heb Albanië gezien, dus ik geloof... - tekst en foto's: Mario De Wilde

Ik beken: ik ben een angstig watje. Geen behekste huizen, wandelingen langs begraafplaatsen en voodoo-rituelen voor mij. Maar dan krijg je een uitnodiging van Parc Asterix om in oktober eens een bezoek te brengen. ’t Ja, Halloween. Het is als chocolade gevuld met karamel: je weet dat het slecht voor je is en toch blijf je er van eten. En dus nam ik als bibberende durfal het aanbod aan. Ik kan je nu al, vanaf mijn veilige redactieruimte, zeggen: Parc Asterix is tot en met 11 november Gotham, Sodom en Gomorra op een bloedstollend hoopje. Tekst: Mario De Wilde