Straf verhaal van de Waaslanders in de Bikechallenge in Polen
WAASLAND. Robby De Bock en Kris Henderieckx staan nog steeds als leiders in de tussenstand en knokken verder op de Poolse parcours. Maar wat Robby en Kris uit hun Vlaamse benen en armen haalden in de rit van vrijdag 1 augustus is een extra leesstuk waard. Robby vertelt het ons zelf.
Vandaag stonden 75km op en rond de Pools-Tsjechische grens op het programma. Vermits we ondertussen al tot 13min zijn uitgelopen op het Poolse duo hoeven we vooral te controleren en niet te gek te doen. We starten rustig en na 20 km zijn we nog met tien samen tot plots alles blokkeert bij mijn fiets. We stoppen onmiddellijk en meten de schade op; ketting enkele keren tussen spaken en cassette gesukkeld, voorderailleur afgerukt en enkele spaken uit.
We verwijderen de ketting en het achterwiel en ik loop verder, de bevoorrading (en dus bewoonde wereld) zou er stilaan aan moeten komen. Kris rijdt ondertussen met mijn achterwiel al verder op zoek naar hulp.
Het lopen vergaat mij al snel als blijkt dat ik nog een serieuze klim moet overbruggen, de Belgen die me passeerden bieden allerlei hulp aan. Wouter Wuilmus besluit zelfs zijn fiets af te staan om mij even te kunnen laten fietsen tussen al het lopen door. Ik trap verder met een frame op de rug, Wouter loopt even de berg op, amai dat doet deugd! Ik wil hem geen eeuwigheid ophouden dus hij krijgt toestemming zijn weg te vervolgen. Een andere Belg (sorry, naam kwijt) laat het looptalent in hem bovenkomen en trekt met mijn halve fiets op de rug de 400m spurt van zijn leven uit de benen. Hij loopt me dus letterlijk uit de wielen.
Naar mijn gevoel is onze topklassering een eeuwigheid verwijderd. Na een half uur duatleet spelen kom ik weer op asfalt. De vader van beachbiker Jelle biedt me zijn epic-fiets aan. Vermits de mijne even perte-totale is neem ik het aanbod graag aan. (eeuwig bedankt!!!!) en we trekken ons weer in gang. Even doen we het rustig, het lopen laat zich al voelen net als de ietwat vreemde zitpositie en ook de mentale dip doen hun duit in het zakje ik-vind-het-ni-leuk-meer.
Nog geen kwartier later zien we iedereen te voet gaan, de uitroeptekenbordjes verraden aankomend plezier. Er verschijnt een zigzagafdaling slingerend rond tengere boompjes en omgeven door kiezels, véél kiezels. Remmen betekent nog sneller schuiven maar we houden ons mits wat kunst en vliegwerk redelijk overeind. Bikers die we inhalen maken verbaasd plaats voor ons, waauw! Het tempo zit erin en op de eerstvolgende klim toont Kris wat hij uit die dikke kuiten krijgt, ik pik aan.. aan het camelbak-touwtje wel te verstaan ! Op de steile uitloper trap ik mezelf weer voor 100% omhoog. In de daaaropvolgende afdaling hetzelfde liedje. Daarna is het veelal bevelen volgen; 'in't wiel!' 'aan de camelbak!' Vermits Kris vader is geworden zal ik de brave zoon uithangen en besluit dan maar te luisteren.
Op de grensovergang treffen we een prachtige afdaling aan: erg steil en bezaaid met stenen en boomwortels. Daarom zijn we dus ooit beginnen biken! Het mooiste ligt dan wel achter ons en op de golvende stroken die ons nog naar de aankomst leiden ga ik meer en meer aan de camelbak (aan de baxter had ook geholpen maar die moet hier nog uitgevonden worden denk ik). Met nog enkele kilometers te gaan begin ik me zelfs duizelig voelen maar de Belgische verzorgers aan de kant melden dat onze achterstand op de Polen van de oorspronkelijke 25min al geslonken is naar onder de tien minuten. Kris heeft dus goeie benen en bij mij is ‘t van moeten!
Uiteindelijk komen we met een vijftal minuten achterstand over de finish. Van de algemene positie hebben we geen flauw benul maar het belangrijkste is dat we met een achttal minuten voorsprong de laatste etappe kunnen aanvatten!
Ontzettend bedankt aan alle Belgen voor de steun en aangeboden hulp, ook voor de aanmoedigingen en soms zelfs duwtjes toen we hen later weer passeerden. De tussentijdmeters en bevoorraders dragen ook meer dan hunne baksteen bij aan onze uitslag van vandaag! En aan de fantastische epic-eigenaar, zonder u zaten we nu nergens meer ! (R.D)