Henderieckx en De Bock pakken leiding in Poolse Bikechallenge

WAASLAND. In de 3de rit van Bikechallenge Mountainbike in Polen leveren Kris Henderieckx en de jonge Melselenaar Robby De Bock schitterend werk.  Kris bezorgde ons een prachtig verhaal dat een beeld geeft hoe er in deze sport moet geknokt worden.

Aan het woord dus Kris: "Aangezien ik me voor de start niet bepaald schitterend voelde, gaf ik de Camelbak met al ons reservemateriaal voor de start aan Robby. Het tempo op de starthelling werd bepaald door de 3 beste solorijders en al direct vielen er gaten. Ook Robby kwam in de problemen en de rugzak veranderde naar mijn schouders. Gelukkig kreeg ik het gat met onze concurrenten voor de eindzege terug toe, maar ook op de tweede asfalthelling konden we maar net volgen en halfweg de helling besloten we ons eigen tempo te rijden. Ik hield het tempo strak en moedigde Robby aan. Zo verloren we een minuutje en na een kamikazeafdaling vlogen we onze concurrenten tegen hoge snelheid voorbij. Op de derde helling kreeg ik het van al dat beulenwerk erg lastig, maar ik loste niet. Vanaf dan werd de etappe een stuk technischer en Robby verhoogde het tempo. Ik nam over en liet de remmen volledig los in de volgende stenenafdaling. Beneden stond Robby jammer genoeg lek. Twee minuten later konden we al terug vertrekken, maar ook onze concurrenten kenden net dan pech met een dubbelgedraaide ketting. Ze hadden geen kettingpons bij, maar lief als we zijn gaven we hen de onze.
 
Toen rook ik natuurlijk de dagzege en ik verhoogde het tempo op de vierde, zeer lastige en technische helling. Robby zag sterretjes, maar kon toch een behoorlijk tempo aanhouden. Ik bleef hem aanmoedigen alles te blijven geven en op de minder steile stroken duwde ik hem een eindje.  De volgende technische afdaling reden we zo snel mogelijk zonder risico's te nemen en toen de laatste helling zich aandiende rook ook Robby de overwinning. Met hem in het wiel stoomde ik naar de finish, onderwijl nog enkele solorijders inhalend. In de laatste snelle afdaling tot aan de finish bleven we bijtrappen, om zo zoveel mogelijk tijd terug te nemen op de leiders. Juichend kwamen we over de streep, iedereen kwam ons feliciteren en dan was het wachten. 1 minuut, 2 ,3 , 5, 8, 11 minuten later kwamen de profs van Author aan! Dat betekende dat we ook stevig de leiding nemen met 8,5 minuten. Zalig!! Woody, speaker van dienst, vond dat onze overwinning extra kleur had doordat we tegenover onze concurrenten erg sportief waren geweest.
 
Uren na onze aankomst waren we nog steeds aan't glunderen, maar tegen de avond voelde ik pas hoe diep we wel waren gegaan. Hopelijk kunnen we voldoende herstellen om onze leidersplaats te kunnen verdedigen. We geloven er alvast in! Onze dank gaat uit naar onze begeleiders van Nomadesk.com en enkele andere Belgische volgers. Dit is ook een zege die hen toekomt! Samen zijn we er nog van aan 't genieten."

4de rit

Dan kwam de 4de rit en daarover maakte Robby De Bock  zijn verhaal. Een verhaal van pech maar ook van de smaak van succes want het werd toch nog een nieuwe dagzege voor het Wase duo van het Chamizo-Centea-Team. Robby meldt: "New day, same story, na een lekke band toch een nieuwe dagzege voor het Chamizo-Centea-team!
De startklim was er al meteen een kanjer van maar liefst 500 hoogtemeters die we moesten overbruggen. Zoals de voorgaande dagen zagen we een achttal dat zich snel afscheidde van Kris en mij. Eens het echter wat steiler en ‘oneffender’ werd kregen we snel weer aansluiting, om daarna, met nog 5 solorijders voor ons, het Poolse concurrerende duo achter ons te laten. Het imponerende duwwerk van Kris zorgde voor het verdere mentale dipje bij de Polen.

In de prachtige singletrack-afdaling die volgde verloor ik mijn reservebinnenband en Kris kende kettingproblemen waardoor het duo Polen weer aansloot. Malmedy-gewijs ging het pad verder over steile wortelpassages waardoor we opnieuw wegreden. Op de top zagen we 2 Deense solorijders 20" voor ons. Een lange slingerende schotterafdaling verder, reed ik met Kris in het wiel al 100 meter voor de Denen uit.

Daarna weer een stuk dat me totaal niet ligt, zo'n 5% klimmen over een bospad. We reden met vijf en ik moest wringen om het wiel te kunnen houden. Aan 25 per uur knalden we omhoog waarna het uiteindelijk weer op een singletrack klim eindigde. Laverend tussen en over de vele keien, lieten we een solorijder achter om op de top wederom een geweldige afdaling in te duiken. Zo'n afdaling vindt je in ons Belgenland ook, maar dan enkele malen korter, pure fun dus! De Denen zouden ons later trouwens 'crazy downhillers' noemen.
 
Met nog een klim te gaan reden we als duo voor de overwinning en tevens ook plaats 2, in het scratchklassement, na een ongenaakbare Poolse prof. Net voor de top sukkelt een takje tussen mijn cassette waardoor we even van de fiets moeten. We rijden verder maar de ketting verspringt voortdurend waardoor ik enkel nog op de 44-11 kan trappen.

We dalen af richting finish en in de laatste rotssectie rijdt Kris achteraan plat, we verliezen twee minuutjes om vervolgens toch nog met 3'10" voorsprong op de Poolse concurrenten als duowinnaars te finishen!
Toch opmerkelijk dat bijna alle Belgen, we zijn met 36 op zo'n 300 bikers, opmerkelijk beter presteerden dan de afgelopen dagen. Hoe technischer hoe beter dus voor de Belgen! "  (Rolf Duchamps)