Spurter Tony Heirbaut is terug

Image
Winnaar Tony Heirbaut eindelijk nog eens met bloemen. Het was geleden van 1999.
SINAAI. De mannen van het koninklijk Feest- en Sportcomité Molenhoek, kregen ook maandag een zeer warme zomerdag voor hun wedstrijd EZC /U23. Ze mochten 44 renners inschrijven waarbij 24 Waaslanders. Leuk voor Sinaai was wel dat naast de wijkbewoner Anthony Van den Berghe ook nog Willem De Greyt, Tom De Maesschalck  en Christophe Van den Broeck voor eigen volk reden.  De afstand was 112 km of 14 ronden.

 

De wedstrijd kreeg een inleidend hoofdstuk dat begon in de 1ste ronde toen Michel Leblon, Manuel Denaeghel en Stijn Bastens  aan de haal gi,gen. Robby De Roos (Moerbeke) reageerde eerst en nam Thomas Vanhaecke (Brugge)  mee naar de drie. Vrij rap werden ze terug ingelopen.


Onmiddellijk volgden andere aanvallers waarbij voor het Waasland werd meegespeeld door Guy Smet, Willem de Greyt, Mano Schouten en weer Robby De Roos en daarna zagen we ook wel Luc De Moor en Tom De Maesschalck nog in een vlucht zitten.


Voor Jurgen de Bock, de Sinaainaar die nu in Eksaarde woont, was het een lastige karwei om te volgen. Nadat hij 4 jaar niet meer koerste, begon hij er thans weer aan. De weg is nopg lang voor hem om knappe resultaten neer te zetten maar ’t is tof dat hij de wielersport weer koos als hobby!

 

In de 6de ronde zonderden zich 9 renners af met ook de streekrenners Anthony Van den Berghe die steeds vooraan reed, Stein Vermeulen uit Nieuwkerken, Sander Cordeel uit Stekene en Steven Goossens uit Sint-Niklaas. Eigenlijk zetten deze mannen de eerste stap naar een definitieve vlucht.


Na half koers reden ze met 10 vooraan met de hoger vermelde Waaslanders plus Willem De Greyt en Kris De Block, Dries Pauwels, Stijn Bastens, Nico Verbruggen en Geert Joos. Onder impuls van Gunter Sterck, sloten ook nog aan: Guy Smet, Tony Heirbaut en Mario de Koker. Veertien leiders die snel de rest in verloren positie zette. Ondertussen was Kristof Dhollander (Stekene) met een lekke achterband uit koers verdwenen.

 

In de 9de ronde hadden de leiders al meer dan een minuut voorsprong. Een ronde later gingen Guyb Smet en Gunter Sterck na een premie even door maar Tony Heirbaut liet dat zomaar niet toe. Ook nog anderen reageerden scherp omdat ze wisten dat het best was met Guy uit Kruibeke mee te zijn.

Met 13 kwamen ze weer samen want Sander Cordeel wenste zich in de hitte niet te forceren nadat hij enkele nevenactiviteiten achter de rug had die de conditie op wat minder niveau hielden. Hij start wel in de Ronde van Luik.

 

Image
Mannen die mee de Basis legden van de goede vlucht: Steven Goossens, Tony Heirbaut, Sander Cordeel (Zwarte trui),Guy Smet, Gunter Sterck.
In de 11de ronde splitste de kopgroep: 7 reden onhoudbaar weg met de Sinaainaren Willem De Greyt en Anthony Van den Berghe, favoriet Guy Smet die naar zijn 18de zege uitkeek, de nooit zo sterk rijdende Gunter Sterck, Nico Verbruggen, Kris De Block en Tony Heirbaut. Bij het ingaan van de laatste ronde hadden ze al 1m30 voorsprong op de 6 anderen uit de kopgroep. Voor Nico Verbruggen ging het iets te snel en hij moest lossen al kon de 7de plaats hem niet eer ontsnappen.

 

Zoals was te verwachten, reed Guy Smet bij het ingaan van de laatste ronde alleen weg. Velen zagen hem zijn 18de koers al winnen. Maar dat was gerekend zonder de kracht die er bij de anderen nog in de kuiten zat; Smetje geraakte niet weg en zo kwam het tot een spurt met zes. Ze keken natuurlijk naar Guy Smet en Tony Heirbaut zette zich wel honderd meter lang in zijn wiel om dan op 50 meter van de streep er uit te komen. Dat was nog eens spurten! En Tony kán dat. In de jaren ’90 hebben we er genoeg van kunnen genieten. Hoe Smet ook probeerde, aan deze Heirbaut van het Jan Snel Team was niks te doen.

 

Image
Tony Heirbaut juicht terwijl Guy Smet ontgoocheld toekijkt naar deze spurt.

 

Het was geleden van 1999 dat hij nog een koers won. Wat een vreuhde in de Heirbaut-clan. Niet bij Guy Smet want die maakte een veelzeggend gebaar zo van ‘de pot op’. Gunter Sterck pakte de 3de plaats en Sinaai kon fier zijn op de 4de prijs van Anthony Van den Berghe en de 5de voor Willem De Greyt.(Rolf Duchamps)