Joeri Stallaert spurtkoning van Den hert
De wielrenners moesten 17 ronden van 5,6 km rijden in de 17de Grote Prijs van de Den Hertvrienden. Die was ook versierd met elke ronde een premie van 10 euro. De felle wind maakte het de renners niet gemakkelijk. Bij de deelnemers ook twee dames uit Litouwen met de 25-jarige Diana Elmentaite en de 22-jarige Inga Cilvinaite die we ook in Haasdonk op de dameskoers reeds aan het werk zagen en waar Inga 6de werd en Diana 50ste. Op Den Hert bij de juniores kwamen ze niet voor bij de hoofdrolspelers maar de dames klasseerden zich toch met Cilvinaite als 25ste en Elmentaite als 35ste.
De wedstrijd werd in de 1ste ronde op gang gebracht door Jeroen Goudket, Kevin Van Goethem en Stijn Rammant. Een ontsnapping kwam daar niet uit voort maar het was wel een model voor nog meer aanvallen zoals deze van Peter Landsheer met Steven Smet en daarna die Steven Smet nog eens met Joerti Stallaert in de 3de ronde.
Wie er blijkbaar ook zin in had was Ruben Scheire die in de 4de ronde stevig op kop kwam rijden.
Zo kwam er in de 5de ronde toch een afscheiding van tien renners met die Ruben Scheire, en de streekrenners Jori Van Steenberghen (De Klinge), Jeroen Goudket (Linkeroever), Sean Durinck (Hamme), Jochem Smet (Kemzeke), Guy Ten Hartog (Sinaai), Pieter Oelbrandt (Zwijndrecht), Sam Van Uytvange (Grembnergen) en Michiel Dieleman (Hamme). Was ook mee: Kevin Mollen uit Mol.
Wie er niet bij was heette Joeri Stallaert. Het was dan ook te verwachten dat hij de sprong wel zou wagen. Hij kreeg Ken Hermans en Nick De Landtsheer als gezellen. Na een keurig stukje achtervolgerswerk sloten ze aan bij de 10 leiders en een ferme kopgroep van 13 was er klaar voor om de koers verder te beheersen. Achter hen vochten Lawrence Vandermeersch (De Klinge), Evert Dehandschutter (Sint-Niklaas), Glenn Pieters (Lebbeke) en Kenneth Mariën (Waasmunster) om nog iets te redden maar dat lukte niet.
In de 10de ronde voerde Jeffrey Herrebaut nog een nummertje op. Hij trok alleen in de achtervolging en hij verkleinde de achterstand van bijna een minuut tot 37 sec. Maar dan ging het licht uit en hij moest weer plaatsnemen in het peloton. Opschudding was er toen plots door de hulpdiensten werd gemeld dat een renner op een auto was gereden. Dat was Kruibekenaar Joeri De Ryck van KSC Denderstreek Labiekes. Er stond een wagen stil met de wielen in de straatgoot en de rest op de rijbaan. Joeri was volop geconcentreerd en kromde de rug om naar voor te rijden. Hij zag de wagen niet en reed er tegen aan. Gelukkig liep het goed af en had hij wat schaafwonden en wat pijn in de schouder. Maar van een breuk of zo was er geen sprake.
Maar door dat voorval ontstond er wat verkeerspaniek en zo gebeurde het dat de wagen met de groene vlag achterbleef. Zò lang, dat in de verte de rode vlag al naderde. Langs alle kanten passeerden auto’s nog die dan weer moesten halte houden. De politieman op de motor van de lokale politie werd er kwaad van en wees met de vinger naar de organisatie. "Als het de volgende ronde niet is opgelost, leg ik de koers stil", zei hij boos. Hij gaf weer gas en vertrok. Een paar minuten later zagen we alles weer in de goede plooi komen. Al blijven we het jammer vinden, dat ook hier het verkeer nog steeds uit de tegenovergestelde richting van de renners mag komen. Natuurlijk, dat op die baan daar organiseren is zeker geen gemakkelijke opdracht!
De wedstrijd ging verder en bij de dertien leiders begon het voor sommigen iets te zwaar te worden. Zo gebeurde het dat er op 20 km van het einde maar vijf jongens overeind bleven: Kevin Mollen, Guy Ten Hartog, Jori Van Steenberghen, Joeri Stallaert en Michiel Dieleman. Achter hen volgden er nog drie met Ruben Scheire, Jeroen Goudket en Ken Hermans. Al de rest waaide gewoon achteruit en werden zelfs nog ingelopen door mannen die uit het peloton waren ontsnapt.
Maar vooraan moesten we de strijd volgen. Het vijftal had op 2 ronden van het einde een voorsprong van 23 sec op Ruben Scheire die alleen in de achtervolging ging en dat viel bijzonder in de smaak van het publiek. Op 39 sec volgde dan het duo Goudket - Hermans. De vijf, Mollen, Stallaert, Dieleman, Van Steenberghen en Ten Hartog, reden op veilig en eigenlijk was er niemand die een poging
Voor Joeri Stallaert was het de 7de zege van het seizoen. En hij is nog maar eerstejaars. Wielercoach Dirk Onghena was een aandachtig toeschouwer en zal de naam Stallaert wel in zijn notaboekje schrijven. Dat is eventueel talent voor een nationale selectie.
Joeri had wel gedacht dat het op Den Hert vroeg zou beslist worden maar toen die tien weg waren, had hij wel de trein gemist. "Ja, iedereen keek naar mij, maar hier op die lange baan langs de aankomst, ben ik op mijn ‘grootste’ blijven rijden tegen 55 km per uur en na een paar demarrages waren we toch met drie weg. De samenwerking was wel niet optimaal maar we reden er toch naartoe."
Toen ze met dertien waren draaide het gewoon verder maar Stallaert moest toch attent zijn: "Michiel Dieleman demarreerde telkens en uiteindelijk bleven we met vijf over en zo gingen we ook naar de meet."
Zondag rijdt hij een interclub in Ingelmunster. "Hopelijk kan ik me ook eens in een grote koers bewijzen", aldus de ambitieuze renner. En een nationale junioresselectie? "Ik moet ook rekening houden met de school en je moet je ook aanmelden voor een selectie, tonen dat je er interesse voor hebt en dan kunnen ze je in de Bond selecteren na het bekijken van je uitslagen natuurlijk."
Jori Van Steenberghen voelde zich op Den Hert goed. Een 3de plaats en op het podium staan is bijzonder positief voor het vertrouwen. "Op het laatste waren er voortdurend demarrages en dan viel het weer stil. Ik zat al wat kapot alvorens ik moest gaan spurten" Winnen tegen Stallaert zou dat mogelijk zijn want Jori is zeker geen trage jongen? "Als ik geluk heb dan misschien wel of als ik eens echt superbenen heb. Vandaag moest ik wel eens diep gaan toen we met die vijf weg reden."
Zaterdag koerst de renner uit De Klinge in Kalfort-Puurs aan de Aspot.(Rolf Duchamps)