Borstbeeld van Dokter Gerard De Paep onthuld

Het borstbeeld van De Paep kreeg een plaats op een plaats waar vroeger zijn tuin was in de Oude Zandstraat. Het beeld stond jarenlang in de gang van de Sint-Annalkliniek die hij in 1927 stichtte.

Het borstbeeld van Dr Gerard De Paep heeft vele jaren een plaats gehad in de Sint-Annakliniek die in 1927 door hem werd gesticht. Bewoners van de residentie hadden een raam of terras bevlagd met een Vlaamse Leeuw met zwarte klauwen! Van ver buiten de gemeente waren heel wat Vlaams-nationalisten aanwezig.

De Vlaamsgezinden uit Beveren hebben er voor geijverd naar Gerard De Paep in de gemeente een straat te noemen, maar telkens kwamen ze van een kale reis terug. Alhoewel Gerard De Paep ontegensprekelijk een grote figuur was in de gemeente. Een feit uit de Tweede Wereldoorlog blijft de Beverse overheid zodanig achtervolgen dat ze deze man die zoveel mensen hielp, echt niets gunnen. Gelukkig dus dat op 7 juni in Residentie Molenberg toch een plaats werd voorzien om zijn borstbeeld in de kijker te stellen.

Het is dit jaar in november, 110 jaar geleden dat Gerard De Paep in Melsele werd geboren als het 11de kind in een boerengezin. Vader De Paep was een welstellende, rijke boer. Maar ook een Vlaamse boer, die als één de eersten de petitie ondertekende die de Vervlaamsing van de Gentse Universiteit eiste. Hij beschouwde het als een sociaal onrecht dat Vlamingen in een echte Vlaamse stad op Vlaamse grond werden onderwezen in het Frans, een taal die in die tijd erg volksvreemd was.

Ook Gerard werd met dat Frans geconfronteerd toen hij in Sint-Niklaas in het Klein Seminarie of het College, van 1912 tot 1918 lessen in het Frans moest volgen. Ze aanzagen hem daar als een halve revolutionair. Na zijn humaniora trok hij naar de vervlaamste universiteit van Gent maar al na 8 dagen werd die gesloten omwille van de oorlog. In 1919 openden de universiteiten weer met Frans als voertaal. Omdat Gerard De Paep op een zwarte lijst stond mocht hij nergens binnen. Hij maakte van De Paep dan De Paepe en zo kon hij in de Universiteit in Brussel toch zijn studies afrondden.

Daar in Brussel kreeg Gerard veel achting, niet alleen omdat hij een uitstekend chirurg was maar ook omdat hij daar de enige was die een Vlaams patiënt kon verstaan. Hij kreeg als arts heel wat belangrijke aanbiedingen maar toch keerde hij 1925 terug naar het Waasland waar 'zijn' mensen woonden. Er wachtte hem een echt zware taak want op vlak van verzorging was hier enorm werk te doen. Hij werd een toonaangevende figuur in de ontwikkeling van het Waasland zowel op medisch als op politiek vlak.

Hij bracht op vlak van verzorging van zieken heel wat teweeg. In 1927 stichtte hij de Snt-Annakliniek. Zonder bespreking in commissie, van welke aard ook, zonder economische afwegingen, gewoon omdat Beveren de kliniek echt broodnodig had voor zieken en hulpbehoevenden. Voor Dr Gerard De Paep gold duidelijk: geen woorden maar daden.

Hij werkte in zijn Sint-Annakliniek bijzonder goed samen met de zusters. Hij bracht er hulde aan bij het gouden jubileum van de kliniek in 1977.

politiek 

Ook op politiek vlak werd gerard de Paep een vooraanstaande figuur. Eigenlijk was hij politicus van 1929 tot 1974, een periode waarin hij lid was van de Oost-Vlaamse Provincieraad. In 1943 werd hij zelfs enkele maanden waarnemend gouverneur en voor de Beverse bevolking was hij zowat de leider. Wat Gerard De Paep betekende voor de Beverse bevolking staat te lezen in een boek dat in 1989 bij Europress NV Lummen werd uitgegeven met als titel: 'Dr Gerard De Paep, een leven van volksverbonden trouw'. Dan kwam die lelijke oorlogsperiode er aan. Daarover vertelde Julien Verhulst, voorzitter van 'Het Fonds Dr Gerard de Paep' in 1998 ter gelegenheid van de herdenking van 100 jaar Dr De Paep: "Waar velen anderen tijdens de oorlog op de vlucht gingen, bleef hij bij zijn mensen, bij zijn zieken. Hij was hun toevlucht en hun steun. Ontelbaar zijn de verhalen die de inspanningen vertellen die Dr De Paep ondernam om het leed enigszins te verzachten."

Hij zorgde dat het leven in Beveren tijdens de oorlog draaglijk bleef. Heel wat Beverenaars hebben het achteraf getuigd dat Dr De Paep, zorgde dat de armsten te eten hadden en dat hij voor schuilplaatsen zorgde voor vrouwen en kinderen. Maar niet iedereen stond in de oorlog achter hem. De moeilijkste en donkerste periode was de repressieperiode van 1944. Hij werd opgepakt in de operatiezaal van de kliniek en hij werd veroordeeld tot 12 jaar opsluiting.

Al meteen na zijn veroordeling was er in Beveren een golf van protest uitgebroken en onder druk van de Beverse bevolking kwam de dokter in 1950 na 4 jaar vrij. Hij ging onmiddellijk opnieuw aan het werk. Enkele jaren later kon de Belgische Staat niets anders dan Dr Gerard De Paep volledig

Dr Gerard De Paep overleed in 1985. Hij wordt hier buiten gedragen aan zijn woning in de Oude Zandstraat.

De man die we vandaag naar zijn éérste rustplaats dagen was een bekwaam en volksgezind arts, gewaardeerd en geprezen door zijn collega’s geloofd en geliefd door zijn patiënten.
Hij werd Vlaamsnationaal politicus
niet omdat hij de weg hem wenkte of aantrok
maar omdat hij het als zijn plicht beschouwde
zijn onverschillig en onmondig volk
bewust te maken en voor te gaan.
Méér dan hun stem, kreeg hij hun genegen
En dankbare trouw.
Radicaal en beminnelijk
Kritisch en speels tegelijk,
Stond hij onvermoeid op de bres
Voor de Zaak van Vlaanderen,-
Een intelligente en taalvaardige spreker én vechter
Die “vleide geen groten der wereld”
Hij wist voor wié en voor wát hij leefde.(ROLF DUCHAMPS)